TERRACOTTA

Zonder mededogen en met veel humor schildert Jess Walters het portret van twee getormenteerde adolescenten die opgroeien in het moderne Engeland. Terracotta speelt zich grotendeels af op het dak van het huis, waar de achttienjarige Nicola ligt te zonnen. Terracotta is de bruine kleur van de aarde, de kleur van poep. Het is de kleur die Nicola heeft bedacht voor haar woning. Bruinend op haar dakterras wordt ze hardhandig onderbroken door haar neef Ian die haar komt helpen, terwijl pa Roger zoals altijd toekijkt. Neef en nicht blijken een zelfde verleden te hebben. In Terracotta mengen fijnkorrelig realisme en wilde humor zich met grof scheurende hardheid en bevrijdende zachtheid van liefde. Terracotta is een nieuw Brits stuk over opgroeien, afscheid, schuld en de ultieme poging te breken met het verleden.