DON'T SHOOT THE MESSENGER

Vincent van der Valk vindt onze huidige realiteit absurd.

Van het feit dat we elkaars handen vastpakken bij een eerste ontmoeting tot aan het feit dat we elkaar afmaken in de naam van vrede. Van het feit dat er meer citroen in wasmiddel zit dan in citroensap tot aan het feit dat we elkaar de liefde verklaren. Dat zijn wereldbeeld meer zegt over hemzelf dan over de wereld. Dat we voor een individualistische maatschappij allemaal wel verdacht veel op elkaar lijken. Dat we geluk in cijfers denken uit te kunnen drukken. Dat we in de veronderstelling leven de waarheid in pacht te hebben. Dat we allemaal vergeten lijken te zijn dat er nog altijd een mogelijkheid bestaat dat een appel wanneer je die loslaat naar boven valt en niet naar beneden.

In Don’t Shoot the Messenger probeert Vincent de waarheid te vangen, zonder dat de sociale conventies, relationele nuanceringen of behoefte aan bevestiging van de buitenwereld hem in de weg staan. In deze snappy performance schakelt hij tussen allerlei personages en situaties en wordt ondersteund door een arsenaal aan geluidssamples en muziek.